ЭМШУИС- НЭМС
ХУЭМН
Өгүүллийн PDF-ийг татах
Удиртгал: Дэлхий дахинд халдварт бус өвчний (ХБӨ) тархалт хурдацтай нэмэгдэж нийт нас баралтын 60 хувь, хөгжил буурай болон хөгжиж буй улс орнуудын нас баралтын 80 орчим хувийг эзэлж байна.
Манай оронд ХБӨ ялангуяа чихрийн шижин өвчин (ЧШӨ)-ий өвчлөл, нас баралт хүн амын дунд нэмэгдэж буй өнөө үед хүн амын эрүүл мэндийн боловсролыг дээшлүүлэх, чихрийн шижин өвчнөөс сэргийлэх, түүний эрсдэлт хүчин зүйлсийг бууруулахад олон нийтэд чиглэгдсэн мэдээлэл, сургалт сурталчилгааг явуулах нь нийгмийн эрүүл мэндийн нэн чухал асуудал болоод байна.
ЧШӨ-тэй хүмүүсийн 50 хувь нь уг өвчнийхөө талаар болон хүндрэлийн талаар огт мэддэггүй бөгөөд зарим хөгжиж буй оронд энэ тоо 80% байдаг. Зан үйлийн буруу дадлаа өөрчлөх буюу хүнсний бүтээгдэхүүнээ зөв сонгон хэрэглэж, биеийн жингээ тогтмол хэмжээнд барин архи, тамхины хэрэглээг багасгаж чадвал 2-р хэлбэрийн чихрийн шижинг 90 хувь бууруулж болохыг тогтоосон байна.
Монгол Улсын Засгийн Газраас баталсан “Эрүүл аж төрөх зан үйлийг төлөвшүүлэхэд чиглэсэн мэдээлэл, сургалт сурталчилгааг эрчимжүүлэх арга хэмжээний тухай” 224-р тогтоол, “Нийгмийн эрүүл мэндийн талаар төрөөс баримтлах бодлогыг батлах тухай” 81-р тогтоолыг хэрэгжүүлэх үүрэгтэй эрүүл мэндийн салбарын анхдагч нэгж нь өрхийн эрүүл мэндийн төв юм. Иймд чихрийн шижин өвчний мэдлэгийн түвшин, мэдээллийн зохистой эх сурвалж, түүний эрэлт хэрэгцээг өрхийн эрүүл мэндийн төвөөр үйлчлүүлэгчдээс тодорхойлох шаардлагатай байна.
Nowadays the prevalence of morbidity and mortality due to the diabetes is increasing so that the training and advocacy leaded up to the public in order to improve public health education as well as in order to decrease risk factors of diabetes among population is a crucial public health activity. According to the research work, 50% of diabetes patients are unknown about their disease and its epiphenomenon, besides this index is 80% in some developing countries. For our country, primary unit of health sector provides primary health assistance based on health information source and their necessities, and there is lack of researches, proofs and information which determines by family health centers for customers where population health education program is being implemented. Objective:To determine source for diabetes which is given to the clients of Family health center of Khan-Uul district as well as to research needs for knowledge and information of clients about diabetes. Study methods:Study design was based on family health center and total of 354 clients were selected through cluster-sampling method from 12 family health centers of 12 khoroos /micro district/ of Khan –Uul district. Data collection methods included both quantitative and qualitative methods where as data analyses were performed by SPSS 17.0 software. Result: A total of 354 client participated in the study. 82% of participants have heard about diabetes before and 80% of them answered that they obtained diabetes information from television, 36% - newspaper, 30%- journal, 16%- radio, 14.6%- book, 13%- guidance, 10%- brochure and 18%- internet. According to the diabetes demands or needs, 53.8% of the clients were answered that information sufficiency from family doctors and nurses is in deficiency, 85% of them were answered that information is necessary and they prefer to have information on in average 25 min. Conclusion: Diabetes information from family doctors and hospital workers is insufficient. Therefore there should be permanent supply of information in suitable way, adjusting source and needs of information.
